>> Verhalen

Ons appartement is langzamerhand steeds meer een thuis aan het worden. Een paar weken geleden was alles nog nieuw en schoon en mooi. Nu is het een stuk gezelliger, rommelliger en is het nieuwe er van af. Maar dat maakt niet uit, ik voel me er prettig bij. En dat komt niet alleen door het huis. De omgeving is relaxed, je hoeft je ’s nachts niet onveilig te voelen en je hebt nog een beetje ruimte om je heen.

Met zijn zessen zitten we sinds eind Januari in ons stulpje. Twee koppels hebben ieder een slaapkamer, ik heb een slaapkamer voor mezelf en de eerste slaapkamer was al snel vergeven aan een Schotse jongen. Die Schotse jongen heet Scott en het kost iedereen moeite om hem te verstaan. Hij heeft natuurlijk een schots accent maar is slecht met articuleren (hij spreekt bijvoorbeeld de R niet uit ). En als je zegt: “sorry?” dan zegt hij het op een andere manier waardoor je weer van voor af aan kunt beginnen. Af en toe heb je dus helemaal geen zin om de moeite te doen hem te verstaan en is Ja het beste antwoord. Scott werkt in verschillende metrostations als onderhoudsmonteur en werkt vaak ’s nachts. Als wij ’s ochtens wakker worden is hij net aangekomen in dromenland.

Kelvin en Peta zijn het eerste Australische koppel. Ze komen uit de buurt van Brisbane en je kunt duidelijk merken dat vooral Kelvin heel relaxed praat. Kelvin werkt als invalskracht in het onderwijs en Peta gaat binnenkort aan de slag. Peta is een beetje de regelneef van het huis en binnen de relatie ook degene die het voor het zeggen heeft.

Het andere Australische koppel is al zes maanden in Londen. Natasha en Ben komen uit de buurt van Sydney en dat is natuurlijk leuk als je over een stad kunt praten waar je zelf ook geweest bent . Ook Natasha werkt in het onderwijs, beiden trouwens op basisscholen. Haar vriend Ben werkt in de bouw en heeft net als ik een redelijk brede muzieksmaak. Met hen heb ik het meeste op. Natasha is echt een schat van een meid en Ben weet van veel dingen wel iets te vertellen.

Met mijn 22 jaren oud ben ik nu de jongste in huis. Ben is net vierentwintig geworden, Natasha is 25 jaar oud, net als Peta en ik denk dat Kelvin met zijn 27 jaar de oudste is. Of Scott misschien want ik weet niet precies hoe oud die is. Omdat iedereen full-time werkt zien we elkaar meestal ’s avonds. Bij de televisie of in de keuken is er dus genoeg gelegenheid om te kletsen. Als ik ’s ochtends opsta is iedereen al het huis uit en kan ik op mijn gemak een ontbijtje nuttigen.

Peta en Kelvin zijn (nu al!) voor een weekje vakantie het huis uit. Bij een vriend in Stockholm blijven ze 6 dagen logeren en hebben ze genoeg tijd om die stad te zien. Omdat de scholen op het moment wegens vakantie gesloten zijn en Peta pas volgende week met haar werk begint kwam het dus goed uit. Dat is dus wat veel Australiers doen. Ze komen naar Londen, zoeken een appartement en een baantje en gaan zo vaak als de portemonnee het toelaat op vakantie. Op die manier reizen ze door Skandinavie, Nederland, Belgie, Duitsland en de rest van Europa. Een beetje hetzelfde als wat die backpackers Down Under doen. Maar ik snap niet waarom mensen uit Australie helemaal naar Europa komen: het weer is nogal eens deprimerend, reizen is duur en ze hebben zelf één van de mooiste omgevingen die je je kunt voorstellen. Ik had het wel geweten